20 Mayıs 2015 Çarşamba

Ailesiz tatil!

Bir haftadır hayırlı bir iş için eşim ve çocuklarımsız Türkiye'deyim blogcum, nasıl anlatsam sana.. Tam eğlenecek gibi oluyorsun aklına gelince bozum gibi oluveriyor.Annemlerde oynadıkları odaya girince boş gibi sessiz gibi..Ama kafa dinlendirici gibi de:) Telaşe yok ama sessizlik hakim.

Dışarıya çok rahat çıkabiliyorsun , yedek elbisesiz , ıvır zıvır almadan..Ama yine de eksik gibisin.

Sokakta elin boş , karşıdan karşıya geçerken düşüneceğin birşey olmaması güzel ama rahatsız edici ..

Yemeklerin sonuna kadar hiç kalkmadan yiyip,  saatlerce sandalyede kalman hoş ama bencilce:)

Yolculuklar keyifli; ama çocuklarına bakıp sessizlik isteyen insanlarla tartışmadan gitmen de sıkıcı..

Valizde az eşya olması pratik ; ama kapağı açına küçük atletler ,pantolonlar , çoraplar , dışarı taşan oyuncaklar olmaması da sevimsiz..

Anlayacağın böyle tuhaf karışık hallerdeyim..

İstanbul Boğazı manzaramı onları düşünerek çektim:)



10 yorum:

Dünden Bugüne dedi ki...

Bazen özlemek de iyi geliyor aslında :)
Hem bun ayrılıkların tatlı ayrılıklar olduğunu düşününce insan biraz olsun rahatlıyor ^^

Uyuşuk Hayalperest dedi ki...

Anlattığınız haller beni yani galiba tüm yeni evli çiftleri anlatıyor. çocuksuz hayat...
güzel ama eksik

coskunsel dedi ki...

Evet şu an eve geldim gün boyu onlarlaydım ve sanki hiç gitmemiş gibiydim;)

coskunsel dedi ki...

Doğrudur Rabbim eksikliklerimizi hayırlısıyla tamamlasın;)

MERVE dedi ki...

ara sıra böyle dinlenmeler lazım, çocuk çoluk çok sevilsede yorucu oldukları bir gerçek :)

coskunsel dedi ki...

Geldiğim gün hiç gitmemiş kadar yoruldum :)

Bir Terazi Kizi... dedi ki...

Seni cok iyi anliyorum Selcancim, ne de güzel tarif ediyorsun,betimlemelerin harika! Ama biliyormusun,cocuklar büyüdükce onlardan ayrilman daha kolaylasiyor ve o boslugu caktirmadan göz ardi edebiliyorsun,ben biraz alistimda ondan öyle diyorum,kücükler icin tabi hala ayni! Yani onlarin yaninda olmamak bana resmen aci veriyor...Onlarda büyüyecek ve bu zamanlar da geri gelmeyecek...Izin yaklasti ve beni bir korku sardi,hic gidesim yok,öyle yorgunumki,sekiz saat calissam belki daha iyi gelecek,bu düzensizlik insani daha cok yipratiyor sanki! Hele simdide tail,hergün ayri telden caliyoruz,ama calisinca da cocuklara zaman kalmiyor!Ikilemdeyim,dogru dürüst bir is mi bulsam yoksa hep onlarin yanindami kalsam:)) Bakalim ne yapacagim:)) Görüselim bir ara insallah,biz gezi kotamizi kisa bir Stuttgart yaparak maalesef doldurduk, dügün vardi,ama aklimdasin,seni unutmadim! Sevgiler canim,kuzucuklarini benim icinde öpersin...

coskunsel dedi ki...

Büyüdükće anneye olan ihtiyaçlarının da azalıyor olması, bazı şeyleri babalarının ya da aile büyüklerinin pekala yapabileceğini hissetmeleri; bizi de hafifletiyor bence ..Evet yaa ben telefonunu bekledim hadi biz size geliyoruz diye;) Neyse başka sefere inşallah

Kiremithanem dedi ki...

Cocuklarimdan uzak bir kaç günlüğüne bir yere gitmek demek çizgi film olan bir televizyon karşısında ağlamak demek :(

coskunsel dedi ki...

Güzel tespit dogru sòze ne denir:(

Arsiv

FEEDJIT Live Traffic Feed

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...