36 yaşıma girmişim, dinginleşmiş, olgunlaşmıştım.Öyle diyelim öyle olsun ya da:)
Bu yazıları yazmadan fotoğraf galerisine giderim, neler yaşadım nereleri gezdim kimlerleydim bakar görürüm.Bir seneyi gözümün önünden geçiririm.
Neler olmuş, ne sular götürmüş, nasipler nereye ulaşmış hayretler içerisindeyim.Görevli olacağım
Hac yolculuğum için hazırlanırken , 5 gün kalmışken, zemzemim evime ulaşmışken, bir telefon..Eşim trafik kazası geçirmiş.Şok odası diyorlar ilk müdahele yapılıyor dua ediyorum , insan hayatında bazı anlar vardır ya dışarıdan kendini görürsün( ya da bilmiyorum bende oluyordur) Hamdolsun ki kırıklarla atlattı yalnız etkisinden uzun süre beraberce kurtulamadık, kazanın karşı tarafındakiler bizi kendimizden daha çok düşündürdü.
Hal böyleyken tabiii benim hac da başka kurbana. Genelde nasibini insan kendi oluşturuyor diye bir tavrım vardır ya da ibadetlerde " nasip " diyenlere tavrım da olabilir ama böyle değilmiş öğrendim.Hac yolunda orada içecek zemzemin yoksa "nasip değilmiş " sözüne gönülden inandım.Belki de bu yolda niyet hatası yapmış da olabiliriz ve belki bu da nasibi etkiliyor olabilir diye de düşündüm şimdi .İşleri karıştırmadan bu bahsi kapatayım:)
Yasin çabuk toparlandı, hastahanede hergün ziyaret ettik, yavaş yavaş yürümeye başladı, çocukların emeklemeye ve yürümeye başlamasını takip edip bu aşamalara sevinir ya insan böyle tuhaf duygular içindeydik:)Hatta cocuklar o süreci güzel hatırlar.Bu gibi olaylar ev halkını birbirine daha çok bağlıyor..Tespit
Neyse tabi bu olaylar bazı şeylere vesile olmadı değil.Beni göreve çağırdıklarında çok rahat gitmeye başladım çünkü artık evde kapı çalınca açan biri vardı. Aradan fazla zaman geçmeden Yasin evden çalışmaya başladı. Ben de davet ettikleri seminer ve derslere rahatlıkla gidebildim.Bu zamana kadar pek çok ders verdim.Berlin, Hamburg, Stuttgart, Frankfurt, sonra yurt dışına çıktım İsviçre , Fransa, Hollanda, Avusturya hatta şu an uçaktan bildiriyorum.Uçuşla ilgili pek çok deneyimim oldu.Mesela uçakta niye domates suyu isterler öğrendim:) Bu yerlere çoğunlukla günübirlik gidiyorum . Sabahtan "Hadi evlat ben İsviçre'ye gidiyorum, akşama görüşürüz " diyeceğimi , ve bunun ev halkına da bana da garip gelmeyeceğini hiç tahmin edemezdim.
Ben işin bu boyuta gelebileceğini asıl hiç tahmin edemezdim doğrusu.Yani hiç kimse mi yok da beni gönderiyorlar derslere, o kadar mı kötü ki durum. Ben mi..yok canım daha neler havasındayım hala." Layık olmaya çalışıyorum" derler ya nasıl layık olmaya çalışılır ondan bile haberim yokmuş gibiyim.Neyse bu işleri de fazla karıştırmadan bu bahsi kapayalım:)
Çocuklar tarafından bakarsam kızım Kur'an'a geçti, oğlum kaleci oldu , eşim kilo almaya devam etti ( illa onu da yazacak der şimdi:) Hayal kırıklıklarım da oldu tabii.Okulda oğlumla ilgili yaşadığım şeyi asla unutmam mesela. Kendimi dışarıdan seyrettiğim anlardan biridir. Beni sevindirdikleri de oluyor üzdükleri de. Normal tabi evlat bu.
Bu sene çok hint filmi izledim ,okuma halkamız güzel ilerliyor , şahane kitaplar okuduk. En büyük kazanımlarımdan biridir. Kazanım deyince aklıma bir de şişme montum geldi. Bir de tuzsuz çekirdeğim, bir de kurutma makinem , bir de powerpoint kalemim..Neyse bu bahsi de seneye kadar kapayalım:)
