Herkese güzeldir ramazan!

Herkesin vardır elbet çocukluk ramazan anıları..Ya da 'ramazan'denilince akla gelen üç şey..Kimine göre sıcak pide, iftar topu, çağrı filmi ,sahurlar...uzar gider.

Benim ramazanım da annemin,sahura iki saat öncesinden kalkıp,katalitik sobayla ısıttığı mutfağında pişirdikleridir.

Ellerde gezen ve eski olması gereken(eskiyi okumanın daha sevap olduğunu söylüyorlardı) Kur'an-ı Kerim'dir.

İftar misafirlerinin hoşuna gitmesi beklentisiyle kasetlere çekilmiş ilahilerdir.

Her defasında dede ve nineli evin çok daha şirin olduğunun tespitidir.

Kenara köşeye istiflenmiş çuval dolusu pirinç,patates ve şekerdir.

Babaannemim yeleğinin iç cebindeki tesbihi;dedemin dört günde biten hatmi,kalan ev halkının ,ramazan için özel ibadet etmemelerine şaşırmaktır.

Ramazan davulcusunu sokağın başından,taa görünmeyene kadar takip etmektir.

Nedense hep kıştır;kazaklı ve sobalıdır.

Aile cemaatiyle kılınan ,ne yavaş,ne hızlı teravih namazıdır,dedemin imameti,abimin müezzinliğidir.

Ah nerde o eski ramazanlar diye yakınmaya gerek yok,her devir ve her şartta güzeldir ramazan!..