Panjurumuzun içine yuva yapan kuşlar,bana hediye olarak her sabah açılan panjur deliklerinden yağmur gibi kafama dökülen bu çerçöpü bırakıp gitmişler.
Hadi bu neyse de dışarı pervazda bıraktıkları yuva kalıntılarında da minicik kıyır kıyır kulak böceklerini de eşantiyon olarak bırakmışlar.
Bu bana reva mıydı?Oysa ben iki dakikada bir kuş bebeklerinin ağzına yem koymak için gelen anneyi rahatsız etmemek için camı bile açmamışken..
Üstelik her geçen gün sesleri kartlaşan kuşların sabah 7 akşam 9 ötüşmelerine katlanmışken..Uçmayı öğrenmişleridir kesin.. Kimbilir nerdeler şimdi,hangi yaban eldeler.Bak kıyamıyorum gene .
