Baharlar kışa dönmesin de!

Saddamın bombalarından 7-8 yaşlarımdan itibaren korkmaya başladım.oyuncaklarımın hepsi yanımda yatmalıydı geceleri.Ya bizi de bombalarsa..Onlara son sarılışım olabilirdi aklımca.İdamına da doğrusu üzülmedim.

Benzetmek ne kadar doğru bilmiyorum ama,Kaddafi'nin başına gelene üzülmeyen merhametli bir insan evladı yoktur sanırım.65 yaşlarında ihtiyar,kanalizasyon borusunda bir fare gibi kuyruğu sıkıştırılıp kafasına vura vura öldürüldü.Arkadan gelen ''Allah'u Ekber'' sesleri ne kadar da kesker alaka kaldı bu manzaraya.Bu şekilde biten bir devirden ne menem birşey çıkacak ,hangi el,hangi parmak bunun altından fırlayacak merak ediyorum.

Eller..Parmaklar..Hiç bitmeyecek.