Buraya uzun zaman sonra gelince hep şey oluyor.. Hani onu da yazsam bunu da yazsam, şu konuyu işlesem, şu da vardı, beynimde ortaya hatta köşeye dikine karışık bir salata oluşuyor.
Yine izin hazırlığımızın gelip çattığı bir dönem. İzine hazırlık yazısı mı olsun, işlerimin beni parça pinçik ettiğini anlatan bir yazı mı olsun, pinçiklerin beni bunaltıp artık resti çektiklerim başlıklı bir
yazı mı olsun..
Gel gelelim benim cânım eşimle evliliğimizin 22.yılı olmuş, tüm dosyaları geçelim bu konuya tık edelim. Benim annem, babanla evlendiğime hiç pişman olmadım derdi. Hamdolsun bu cümleyi bana da kurdurdu Rabbim. Zaman içinde elbet değiştik, geliştik, değişmeyen tek şey sevgimiz saygımız oldu.
Tanıştığımızda bana kendini hiç parlatmamıştı, kavgalarından bahsetti, okulda anarşist tavırlarından,okul kapısının kilidini kırmasından filan. Hepsinde de bayağı bayağı haklıydı yani.Dedim ki bu kişi hak yemez,hakkını da yedirmez. Yanılmadım da şükür.
Ama şuna da çok inanıyorum. Zaman geçtikçe sevgi de demleniyor, inatlaşmalar, huzursuzluklar vb. zaman aşımına uğruyor fedakarlık devreye giriyor, bazen sen, bazen o, geri çekiliyor. Ufak sürtüşmeler yaşansa da bunlar artık tat ve tuz gibi geliyor.
22. yıldönümüz kutlu olsun hayat arkadaşım, bugüne özel belki bir yemek yemeyeceğiz ama biliyorsun her güzel şeyi kutlarken yemek yemek zorunda değiliz de mi? Mevlam beni; seni hak edecek kıvama getirsin :)) gözyaşım pıt..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder