Bir varmış bir yokmuş..Evvel zaman içinde kalbur saman içinde bir T. varmış..
T.,okuldaki Laterne(fener) akşamı için söyleyeceği şarkılara çok iyi hazırlanmış,hepsini ezberlemiş.hatta anne ve babasına bile öğretmiş..
Öğretmen,çocukları sahneye çağırınca ön sırada kendine yer bulamamış T. Sağa gitmiş ,sola gitmiş..Bir türlü ön sıraya geçememiş..
(Moral hikayesi burada başlıyor,Taha Bilal kakaolu sütünü içmeye devam ediyor)
T. 'yi bu durum çok güldürmüş,ileri geçmeye çalışırken birden arkaya gelmesi çok komiğine gitmiş,ama sonunda bir arkadaşının elinden tuttuğu gibi sahnenin önüne kendisini atmış ve şarkıyı gücünün yettiği yere kadar avaz avaz bağırarak söylemiş öyle ki sesi kısılıncaya kadar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder