Yolda kalmak !

  'İnsan dediğin alışıveriyor,Mısır'da Suriye'de olanlara.Alışmayı sevemedim' diyor Serdar Tuncer

Alışmayı sevmiyoruz ama alışmak denen nimet olmasaydı ,halimiz nicolurdu.Her an kendi acımızla boğuşur,ne ibadet edebilir,ne günlük işlerimize bakabilirdik.İlaçlarla yaşayan robotlara dönerdik belki de.


Arabaya binmiş ,şoför koltuğunda poz verenler,ilginçtir.Çok lüks ve aşırı gibi mi görüyorlar ya da dünyanın en zor şeyi mi araba sürmek..Feyse falan yüklemişlerse ,arkadan gelen fotoların birinde nargileyle çekilmiş poz da vardır!.Denemesi bedava:)Şimdi ben de kendimi değil ama bozulan arabayı çektim..Aynı şey değil ama:)!!

Geçen gün kızımı kreşten almaya giderken ilk defa yolda kaldım.Hafif bir tırsıntı geçirdikten sonra çare odaklı sistemimi çalıştırmaya başladım..


Kızışa söylediğim şarkılarla bağıra bağıra mutlu mesut gidiyordum halbuki..Sonra bir sarsıntı vee..

Abgas Werkstatt! Doğru tamirhaneye.Şu küçük sarı ışık motorda bir sorun olduğunu gösteriyor(dur herhalde:)

Yolun hemen yanında bir sokak buldum ve girdim.''İşte Müller ailesi (Mr.and Mrs. Brown'un alaman versiyonu), merhabaa uzun zamandır sizi ziyaret etmiyordum.Bir hal hatır sorayım dedim:)''

İşte tam da bu köydeyim.Kızımın kreşinin olduğu köyle aramıza giren köy burası..Herkes evinin yanındaki kreşe verirken ben kızışı niye uzak bir köye verdim konusu da ayrı bir posta olur aslında ama şimdilik ilgi,alaka, şefkat, ve uslu köy çocukları diyeyim..Ama bugün uzak bir yere vermenin dezavantajını yaşamış oldum..

Sonrası işte görümcemlerden birin aradım.Sağolsun hemen geldi,Arabayı Müllerlerin villaya park ettim.Kızışı birlikte aldık ve geri döndük..Ben geri gelince araba biraz dinlenmiş,kendi kendini biraz iyileştirmiş olacak ki,dönerken çalıştı..Ama ben bu kez sevgi dolu bebek şarkılarıyla değil,dua ve Kur'anlarla  döndüm evimee..İşte insanoğlu..