Bir ayet ve düşündürdükleri

Öyle rahat söylüyordu ki,'Ben X'i yapıp gidiyorum işe, Y'den yardım et bana diyorum,himmet eyle diyorum,o da bana yardım ediyor'..

Nasıl bir ilişkidir bu?Elleri göğsümüze bağlayıp her rekatta yalnız senden yardım dileriz demiyor muyuz?

Kelimelerin yerleri değişiyor,''inşallah'''ın yerini ''himmet eylerse'' alıyor.''Bismillah'' ile değil 'destur''la başlanıyor her işe.Ben küçük aciz bir kulum,benim bile gücüme gidiyor.

Peygamberimiz bize gösteriyor,eliyle bile çiziyor sınırı,bakın diyor,iman ve şirk arasında böyle ince bir çizgi var..Herkes imanını kurtarsın önce ,ibadetler peşinden gelir,imansız ibadet ne işe yarar zaten..

Zümer 3:'İyi bil ki saf din Allah'ın dinidir.Allah ile kendi aralarına koydukları velilere tutunanlar derler ki,'Biz onlara başka değil sadece bizi Allah'a daha çok yaklaştırsınlar diye kul oluruz''